Bugün “konfor alanımın “dışına çıkmaya karar vererek başladım güne. Yine de rutin işleri yapmadan bu “asiliği” yapamazdım. Sorumluluk sahibi bir asiyim ben. Üzerime yapışan bir şey bu “sorumlu olma “durumu. Kime sorsanız öyle anlatır beni. Ama bu açıklamamdan benim övüldüğüm ya da övündüğüm anlaşılırsa sizler tarafından üzülür; kırılırım. Zira bu durum benim için çok da olumlu bir anlam içermiyor. Birileri sizin ne yapacağınızı tayin ediyor ve sizin de bunu yapmanızı bekliyor. Tabi uyumlu biri olursunuz onların kurallarına göre yaşıyorsanız. Aksi halde sizi sevemezler, size “tuhaf” derler. Daha başkaca şeyler de söylerler de konumuz bu değil. Ha konumuz benim konfor alanımdan çıkmamdı.
Şimdi aklınıza ne tür delilikler, farklılıklar -delice olan farklıdır- geliyordur kim bilir?
Aklınıza gelenleri not alın!
Ben bugün aynı yolları yürümekten, aynı kişilerle karşılaşmaktan, aynı işleri sıralamalar ile yapmaktan çok sıkıldığımı fark ettim. Ve size çok tuhaf gelmeyecek ama bu sefer yolları tersinden yürüdüm…
O kadar yürüdüm ki ayaklarım değil beynim gidiyordu artık parkta oturduğum bankta yoldan geçen bendim ve çok eğlenmiştim.
Birdenbire her şeyi tersinden yapmak istedim sonra.
Sanki her şeyi tersten yapınca başa dönecek ve en başta yaptığım hatayı düzeltebilecektim.
Düzeltebilirdim belki de
Yorulmasaydı saatin kolları
Kavuşmasalardı.
Yorulmasaydı güneş
Batmasaydı.
Sorumlu olma yükünden kurtulurdum belki…
Belki tuhaf olma güzelliğini, asiliğini tadardım bi kere
Ama bu sefer olmadı belki bi dahaki sefere?
Hanı not aldığınız aklınıza gelen ilk delilik var ya benim yerime siz gerçekleştirin tuhaf olma şeklinizi.
Benim yerime deli olun, farklı olun.
Bi günlüğüne sorumsuz olun benim yerime.
LEVLA DERGİ 