Bir bayram sabahı büyüdüm. Ne bir avuç dolusu şeker ne de annemin benim için aldığı bayramlık kıyafetler heyecanlandırdı beni. Bayramlar da öpeceğiniz eller azaldıkça anlıyorsunuz bazı şeylerin değerini. Meğer bir babanın olduğu eve her gün bayrammış. Aman! Şeker bitmiş, un bitmiş, ayın başı gelmişte, ayın sonuna bir şeyler yetişmemiş boşmuş. Sağanak yağmurun altında şemsiyesiz kalmışsın gibi bir his, ihtiyacın olan yağmur yeri gelip zarar da verebiliyormuş yani.
Arapça kökenli bir kelimedir “yet’m”, “tek başına” anlamına geliyormuş. Meğer sen varken ne de çok kalabalıkmışız baba. Demem o ki; ne boyun uzadığında ne de yıllar yaşına rakam kattığında büyürsün. Baban öldüğü için değil, sorumluluk seni bulduğunda, uyumadan önce kapını sonuna kadar kilitlediğinde ve bir bayram sabahı babanın elinden önce annenin elini öptüğün zaman büyüyorsun. Babaları olmayan kız çocuklarına “ çok soğuk bir insansın” demeyin! Onlar ki güçlü olmak zorunda kaldıklarından, duygularını arka planda tutarlar. İşte o gün bugündür;
Benim yenilgim düne
Benim savaşım bugüne Benim en büyük kaygım yarına.
LEVLA DERGİ 